Als de zalm
Wanneer alles diep van binnen pijn doet en je alleen, tegenover je eigen beeld.
ziet dat het vervormd is door onbekende spiegels
wanneer dingen voor je schaduw wijken
wanneer je woord dat van een ander lijkt en je hartslag uit je lichaam vlucht
wanneer je handen ver van je weg zijn en je de afdruk van je voeten niet herkent
wanneer je het gezicht dat nadert bent vergeten
wanneer je niets meer waarneemt dan dode buitenkanten
ga dan als de zalm tegen de stroom in met alle razernij van je woede.
Wanhoop niet het water zal de stenen breken.
Chileens gedicht
